ver-na-je-bedtijd-show?

Laatst bezocht ik Opperdepop, een nieuw festival in Lansingerland. Alle gebruikelijke elementen waren aanwezig: een hoofdpodium, bekende artiesten en een hippe cocktail bar. Naast de feestgangers in gebloemd overslagjurkje of met hippe, hoge sokken, trokken andere bezoekers mijn aandacht: kinderen. Tussen de feestende volwassenen stonden, of eigenlijk speelden, veel jonge bezoekers. Hetzelfde weekend kwam in mijn time line op Instagram een foto [1] voorbij van een schattig meisje. Niets geks, ware het niet dat dit kleine dametje keurig aan haar babyccino (warme melk en schuim in een klein koffiekopje) nipte. Allemaal leuk en aardig, maar wat is er mis met de speeltuin en een glaasje limo?

Ik zocht eens op dit fenomeen via #babyccino en kwam al snel terecht bij mini-me. Kinderen die er hetzelfde uitzien als de ouders en/of hetzelfde doen als de ouders. H&M [2] heeft afgelopen zomer zelfs een mini-me lijn gelanceerd. Een kledinglijn met dezelfde items of items met hetzelfde dessin voor moeder en dochter(s). Ook andere grote modemerken als Gucci [3] en Dolce & Gabbana [4] zetten in op deze mini-me collecties. Naast dezelfde kleding gaat het ook over het ondernemen van dezelfde activiteit als mama of papa (in dezelfde kleding natuurlijk!). Van samen naar een festival tot samen in dezelfde yoga pose [5]. Bij mij rijst de vraag: waarom? Waarom behandelen deze over het algemeen jonge ouders hun kinderen als mini-volwassenen?

Een eerste reden hiervoor is de innige band tussen Millennials en sociale media. Millennials zagen platforms als Hyves, Facebook en Instagram komen en omarmden deze met veelvuldig gebruik. Het eigen leven tonen via deze platformen werd nog gemakkelijker met de komst van de smart phone. Toch, Millennials worden ouder en ouders, zo ook hun influencers. Volgens Jeremy Scott, creatief directeur van Moschino, willen influencers en celebs geen offers [6] maken op het vlak van esthetiek. Kinderen zijn dan ook een verlengstuk van de ouders die passen in het instagrammable plaatje. Aangezien zij de voorbeelden zijn voor jonge ouders, wordt dit gedrag overgenomen en behandelen Millenials hun kinderen als mini-me versies.

Een tweede reden is dat het fenomeen past in deze tijd waar grenzen vervagen en stereotypen ter discussie worden gesteld. Waarom zijn festivals, koffie drinken of yoga alleen dingen voor volwassenen? En niet voor kinderen of families? Al in 2015 tipt EventBranche, het landelijke platform voor professionals in de evenementenbranche, het openbreken van leeftijdsgrenzen [7] aan beide kanten als een van de festivaltrends. Steeds meer festivals maken hun evenement geschikt voor zowel kinderen, als ouderen. Zo ook de organisaties van weekendfestivals en hiervoor is dan ook een hip woord voor: Famping [8], kamperen met je kinderen op een festival.

Kortom, er is niets mis met de speeltuin en een glaasje limo, alleen passen deze voor jonge ouders minder goed in het geschikte plaatje voor op the gram. Bovendien vervagen grenzen over hoe dingen horen te zijn. Zo kunnen kinderen naar festivals en volwassenen naar de speeltuin. Voor Millennials dan wel een instagrammable speeltuin als Wondr [9]. En geef toe, duiken in een bad vol met spekkies, was dat niet een ultieme kinderdroom?

Nouschka van der Burg

29 september 2019